تاریخچه ایمپلنت دندان

ایمپلنت چیست ؟

بهتر است قبل از تاریخچه ایمپلنت یک تعریف کوتاهی از ایمپلنت دندان داشته باشیم .

امروزه ایمپلنت دندان بهترین جایگزین برای دندان از دست رفته می باشد .

با توجه به اینکه ایمپلنت دندانی از جنس تیتانیوم خالص می باشد که به شکل میله های باریک در استخوان فک قرار میگیرد و پس از هماهنگی با استخوان فک و لثه تاج آن روی میله تیتانیومی قرار گرفته میشود .

ایمپلنت دندان به طور کلی از دو بخش اصلی ساخته شده است .

بخش اول قسمت پیچ مانندی است که در استخوان فک قرار می‌گیرد و ثابت می‌شود که این موضوع زمانبر میباشد.

بخش دوم تاج است که بر روی بخش اول قرار می گیرد و دندان مصنوعی شما قابل استفاده میشود

تاریخچه ایمپلنت :

ایمپلنت دندان دارای تاریخی بسیار طولانی است. ایمپلنت دندان به شکل کنونی اولین بار در سال ۱۹۶۵ توسط یک جراح سوئدی مورد استفاده قرار گرفت.
می توان گفت سابقه استفاده از ایمپلنت از جایی شروع می‌شود که کشیدن دندان رایگان رایج شد .

چون زمانی که انسان ها دندان های خود را از دست می دادند به فکر چیزی برای جایگزین کردن آن بودند .

در واقع به ایمپلنت دندانی ، دندان های نسل سوم نیز میگوند .

به دندان هایی نسل اول میگوند که دندانهای شیری هستند . پس از ریزش دندان های شیری و به وجود امدن دندان های اصلی با دندان های نسل دوم خود مواجه میشویم .

ایمپلنت نسل سوم دندان است که جایگزین دندان های اصلی از دست رفته شما می باشد.

طبق مستنداتی که راجع به تاریخچه ایمپلنت وجود دارد چین باستان اولین کشوری است که از چوب بامبوی حکاکی شده را برای جایگزین کردن دندانهای نسل دوم از دست رفته استفاده می کردند.

این روش که حدوداً مربوط به ۴۰۰۰ سال پیش می باشد را می‌توان قدیمی ترین و شبیه ترین روش به ایمپلنت دندان دانست .
نمونه های کشف شده از نمونه های باستان شناسی نشان می دهد که اکثر افراد آن دوران  این روش را برای جایگزین کردن دندانهای از دست رفته عقب فک خود استفاده می کردند

در دنیای امروزه ، دندانی که از حیوانات گرفته می شود ایمپلنت پروتوپلاستیک نامیده می‌شود و اگر ایمپلنت دندان از انسان دیگری گرفته شده باشد ایمپلنت هوموپلاستیک نامیده میشود.

با پیشرفت و تجربه ای که دندان پزشکان در تکنولوژی داشتند ، ثابت شد که کاشت دندان حیوانات و افراد دیگر ، در دهان بیمار موجب گسترش عفونت و پس زدن لثه بیمار می شود.

در طول تاریخ تمدن، وجود مجموعه ای کامل از دندان ها، هم به دلایل عملکردی و هم به دلایل زیبایی، ارزش قابل توجهی دیده شده است. این امر باعث شده است که مردم در سراسر جهان در ادوار مختلف به جایگزینی دندان های از دست رفته بروند و در نهایت منجر به اختراع و استفاده از ایمپلنت های دندانی شود.

تاریخ باستان

در سال 2000 قبل از میلاد، نسخه های اولیه ایمپلنت های دندانی در تمدن چین باستان مورد استفاده قرار گرفت.

گیره های حک شده بامبو در ابتدا برای جایگزینی دندان های از دست رفته در این زمان استفاده می شد.

اولین مورد ثبت شده از دندان جایگزین ساخته شده از فلز از بدن یک پادشاه مصری می آید که در حدود 1000 سال قبل از میلاد زندگی می کرد.

استخوان فک بالایی او دارای یک میخ مسی است که در آن کوبیده شده است، اگرچه مشخص نیست که این میخ در طول زندگی او به عنوان جایگزین دندان یا پس از مرگ او متصل شده است.

کاوش‌های باستان‌شناسی در فرانسه، گور سلتی را در فرانسه کشف کردند که دندان مصنوعی آن از آهن ساخته شده بود و گمان می‌رود که منشا آن تقریباً 300 سال قبل از میلاد باشد.

با این حال، کارشناسان بر این باورند که احتمال بیشتری وجود دارد که این به دلایل زیبایی شناختی به قفسه فک کوبیده شده باشد، زیرا درد نصب آن در طول زندگی بسیار طاقت‌فرسا بوده است.

در تاریخ باستان، جایگزینی دندان های از دست رفته با دندان های حیوانات یا افراد دیگر نسبتاً رایج بود. امروزه، ایمپلنتی که از یک انسان دیگر تهیه می شود، به عنوان ایمپلنت هموپلاستیک طبقه بندی می شود، در حالی که ایمپلنتی که از یک حیوان تهیه می شود، به عنوان ایمپلنت هتروپلاستیک طبقه بندی می شود.

این خطر عفونت و رد ایمپلنت برای ایمپلنت های دندانی که از شخص یا حیوان دیگری می آیند بیشتر است.

مواد مختلف دیگری نیز توسط باستان شناسان در آرواره های جمجمه های باستانی یافت شده است، از جواهرات کمیاب مانند یشم گرفته تا مواد معمولی مانند صدف های دریایی.

قرن ها بعد بود که پیشرفت های قابل توجهی در تکنیک های مورد استفاده برای ایمپلنت های دندانی ایجاد شد.

پیشرفت در تکنیک های ایمپلنت دندان

در قرن هجدهم، برخی از محققان شروع به آزمایش با استفاده از طلا و آلیاژها برای ساخت ایمپلنت های دندانی کردند.

با این حال، اینها چندان موفق نبودند.
در سال 1886، یک پزشک یک تاج چینی را بر روی یک دیسک پلاتین نصب کرد که در دراز مدت نیز نتایج مثبتی به همراه نداشت.

موضوع اصلی که تا این لحظه کارگران را تحت فشار قرار داده بود، رد ایمپلنت دندانی جسم خارجی بود.

برای موفقیت آمیز بودن ایمپلنت، دندان جایگزین و استخوان باید از طریق فرآیندی به نام osseointegration با هم ترکیب شوند.

در سال 1952، یک جراح ارتوپد به طور تصادفی با ویژگی‌های خاصی که برای فیوژن موفقیت‌آمیز مورد نیاز است، آشنا شد. او پس از دریافت که یک استوانه تیتانیوم با استخوان فمور خرگوش در طی یک مطالعه بر روی ترمیم و بازسازی استخوان به هم جوش می‌خورد، این فرضیه را مطرح کرد که می‌توان از این همجوشی در زمینه‌های دیگری مانند ایمپلنت‌های دندانی استفاده کرد. اولین ایمپلنت دندان تیتانیوم در سال 1965 توسط یک جراح ارتوپدی به نام برانمارک در یک انسان داوطلب قرار گرفت.

موفقیت اولین ایمپلنت دندان تیتانیوم به سرعت منجر به پیشرفت قابل توجهی در تکنیک های مورد استفاده برای جایگزینی دندان شد.

این امر با استفاده از یک پیچ آلیاژ تیتانیوم، معمولاً با سطح ناهمواری که تصور می‌شود به بهبود فرآیند ادغام استخوانی کمک می‌کند، توسعه یافت.

پیچ به فک جایی که دندان باید باشد محکم می‌شود و پس از مدتی بهبودی برای اتصال پیچ به استخوان فک، می‌توان روکش را روی پیچ قرار داد.

حال و آینده

در این برهه از زمان، ایمپلنت های دندانی به عنوان پیشرفته ترین راه حل برای دندان های از دست رفته با درصد موفقیت طولانی مدت تا 97 درصد در برخی از روش های دندانپزشکی در نظر گرفته می شوند.

آنها تنها راه حل موجود در حال حاضر هستند که می توانند به طور قابل اعتماد از دندان های اطراف حمایت کنند و تشکیل طبیعی استخوان را تحریک کنند.

با انجام این کار، آنها می توانند لبخند و اعتماد به نفس کلی فرد را بازگردانند